Балкански карактеристики на македонскиот јазик

Abstract

Македонскиот е јазик е јужнословенски јазик со насле­дена структура и лексикон кој долг период се наоѓа на тери­торија во која функционираат други несловенски јазици. За време на повеќевековниот контакт меѓу балканските јазици, македонскиот јазик ја менувал својата наследена словенска структура со цел да овозможи полесна комуникација меѓу говорителите. Токму таа потреба за појасна и поеднозначна комуникација била главниот двигател на структурните про­мени во македонскиот јазик, како што се: постпозитивниот член, двојно определување на објектот, делумно или целосно отфрлање на постпозитивните падежни показатели, добли­жување на функционалните полиња на (просторните) пред­лошките системи, реструктуирање на глаголските категории, воспоставување на слични модели во рамките на модалноста, доближување на моделите за изразување идност, дистрибу­ција на перифрастичните конструкции со esse и habere, како и многу други...

Сите овие промени и поместувања во наследената структу­ра го вбројуваат македонскиот јазик како 'најбалканизиран' од сите словенски јазици.