Poetička polazišta srednje i mlade generacije crnogorskih postmodernih liričara

Abstract

Višeznačnost i brojne kontradiktornosti u okviru poetike postmoderne pružile su pjesnicima kontinuiranu otvorenost za preispitivanje stvarnosti, koju mogu poznati samo putem znako­va. Izbjegavanjem čvrstih kanona, osim kad je riječ o estetskim načelima, a prihvatanjem tendencija koje su obilježile evropsku književnost postmoderne, crnogorski postmoderni liričari su in­tertekstualnošću, citatnošću i dobro uklopljenim mitskim obras­cima ostvarili značajan pomak u odnosu na prethodnike. Inva­rijantne jedinice poezije srednje i mlade generacije crnogorskih postmodernih poeta su: izbjegavanje čvrstih metričkih organiza­cija i rime, poetski začudne slike ostvarene čestom upotrebom metafora i simbola, s uglavnom prisutnim pesimističnim i me­lanholičnim tonom. U poeziji crnogorskih postmodernističkih poeta, uočljive su refleksije o smislenosti umjetničkog stvaranja i pisane riječi. Balša Brković, Pavle Goranović i Danilo Lompar bave se autopoetičnošću kazivanja. Autentičnim izborom temat­ske podloge predstavnici srednje i mlade generacije crnogorskih postmodernih liričara uspostavili su nove poetičke dominante, a osobenim konstruktivnim principima stvorili autohtonu para­digmatiku poetskih tekstova. Kombinacija proznog i poetskog, fikcije i fakcije, uslovila je da mimezis bude zamijenjen semi­ozisom.