Književno djelo Nikole Lopičića

Sažetak

Nikola Lopičić (1909–1945) istaknuti pripovjedač crnogorske književnosti između dva svjetska rata, rođen je u Podgorici; gimnaziju je učio na Cetinju, čije će mu podneblje i način života pružiti primarni predmetno-motivski nukleus u okviru kojeg se kretao tokom svog kratkotrajnog stvaralaštva. Nakon što je u Beogradu završio studije književnosti i jezika, radio je kao profesor u Bjeljini i Splitu. Godine 1941. priključio se ustanku, ali je uhapšen i interniran u logore u Albaniji i Italiji. Iz logora bježi i dolazi u Zagreb, gdje je ponovo uhapšen i sproveden u Jasenovac, a potom u Lepoglavu, u kojoj je strijeljan 1945. godine. Lopičić je počeo da piše još kao gimnazijalac, da bi u periodu između dva rata postao vrlo plodan pisac – osim nekoliko dramskih pokušaja i ostvarenja Tuđinac sa motivima iz splitskog života koji su izgubljeni, ostao mu je nedovršeni roman Ne diraj palmu i veliki broj pripovjedaka „rasijan“ po tadašnjim listovima i časopisima. Prvo Lopičićevo djelo – zbirka pripovjedaka Seljaci publikovano je u Beogradu, 1939. godine, da bi nakon piščeve smrti bili objavljeni njegovi pripovjedni izbori Domaće ognjište (beogradska Prosveta, 1951), Na kamenu (cetinjska Narodna knjiga, 1953), Glad i kamen (titogradski Grafički zavod, 1965), Brazde u kamenu (beogradski Rad, 1976) i drama Ne diraj palmu (Cetinje, 1972). Najveći dio Lopičićevog stvaralačkog opusa publikovan je u okviru njegovih Sabranih dela godine, u izdavaštvu Stručne knjige iz Beograda, koji su priredili Vojislav i Đorđe Lopičić.