Duško Anđić ili političko "Jedilište" kao surova refleksija bosanske sudbine

Sažetak

Duško Anđić spada u onu grupu dramskih autora koji nastoje da očuvaju tradiciju književnog kontinuiteta i da vraćanjem na stare teme aktualiziraju na način modernog političkog pragmatizma (totalitarna vlast i opšta politizacija života). Za razliku od dotadašnjih romantičarskih historijskih drama koje su se gradile na kontrastu ova dva historijska lika (Omer-paša Latas i Ivan Franjo Jukić), i koje su idealizirale lik i djelo Ivana Franje Jukića, Anđić uspostavlja sličan kontrast, ali je njegova dekonstrukcija junaka u duhu modernog teatra, pa ih prikazuje kao nepobitni dokaz da je osnovni problem koji obojicu pritišće totalitarna vlast, koja nužno nameće ideologizaciju. Razbija se idealistički zanos mladog Jukića i on postaje svjestan da niko slobodno ne odlučuje, nego je sve unaprijed zadano, svi su marionete viših političkih igara, i niko ne može pobjeći tome. Ovaj historijski dramski tekst je ujedno i najdublji komentar o čovjeku koji je primoran da funkcionira kao politička životinja i koji shvata da su u toj prljavoj egzistencijalnoj igri svi gubitnici, čak i oni koje za kratko ponese misao da su pobijedili.