Istorijski, pravni i sociolingvistički kontekst jezičke situacije u Španiji

Sažetak

Višejezičnost na prostoru današnje Španije ima veoma dugu istoriju. Ipak, pravnu osnovu dobila je tek 1978. godine, kad je konačno donešen Ustav Španije koji je ujedno prestavljao i najvažniji dokument za očuvanje jezičke različitosti na tom jezičkom prostoru. Kastiljanski jezik je, iz različitih razloga, nametan i kao lingua franca i kao simbol Kraljevine Španije dok su se ostali jezici sve manje govorili. Danas se, na teritoriji Španije, u ukupno šest autonomnih regija govore jezici tih regija u statusu kooficijalnih jezika a to su galicijski, valensijski, katalonski i baskijski. Budući da je autonomnim regijama omogućeno da same sprovode svoje regionalne jezičke politike, očito je da se sama jezička situacija i rezultati sprovedenih jezičkih politika razlikuju od regije do regije, a na njih utiču demografski pokazatelji regije, opšta jezička situacija, prestiž regionalnog jezika, sličnost između regionalnog i službenog, odnosno španskog jezika itd.

Detaljne jezičke studije i statistička istraživanja koja se sprovode vezano za jezičku situaciju na ovim prostorima pokazuju da je svakim danom sve više onih koji govore i onih koji razumiju regionalne jezike a da bi jezička situacija na teritoriji Španije mogla i dalje da nastavi da se razvija u smjeru proliferacije regionalnih jezika. Fenomen proliferacije jezika na ovom prostoru, po svemu
sudeći, još uvijek nije završen.